ΠΑΡΑΜΥΘΙ :ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΠΟΥ' ΠΕ ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΚΥΡΙΑ & ΕΠΑΙΝΟΣ

Έπαινος για το παραμύθι μας ... 

Παραμύθι :Να σου πω μια παροιμία που ΄πε μια σοφή κυρία ...;

Η αγάπη είναι σαν το δέντρο ... όσο πιο πολύ ριζώνει ...τόσο πιο πολύ ψηλώνει ...!!!

Συμμετείχαμε με πολύ μεγάλη χαρά και προθυμία ως νηπιαγωγείο στον 6ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού με θέμα: «Να σου πω μια παροιμία;…», που πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό 2021-2022 από τη Διεύθυνση Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης δια του Διευθυντή της, Δρ. Αθανασίου Φροσύνη σε συνεργασία με το 5ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων δια της Διευθύντριας του, Δρ. Βιργινίας Αρβανιτίδου και το Δημοτικό Σχολείο Λητής, δια της Διευθύντριας του, κας Κυριακής Μιζαμίδου (MSc). Μέχρι 600 λέξεις ως όριο .

Παραμύθι :Να σου πω μια παροιμία που ΄πε μια σοφή κυρία ...;

Η αγάπη είναι σαν το δέντρο ... όσο πιο πολύ ριζώνει ...τόσο πιο πολύ ψηλώνει ...!!! Το παραμύθι μας και στο Youtube.

Τίτλος του Παραμυθιού μας : ''Να σου πω μια παροιμία που ΄πε μια σοφή κυρία ...; Η αγάπη είναι σαν το δέντρο ... όσο πιο πολύ ριζώνει ...τόσο πιο πολύ ψηλώνει ...!!! ''

Και η ιστορία του παραμυθιού μας ξεκινάει ...

Μια φορά κι έναν καιρό  σε μια φτωχική καλύβα ζούσε ένα ζευγάρι νιόπαντρο και ευτυχισμένο ... Ο κυρ-Κωνσταντής και η κυρά –Μαρία ... Κάθε μέρα ξυπνούσανε γεμάτοι από ευτυχία φροντίζανε το σπιτικό τους και το μικρό αμπελοχώραφο τους ...  Στα τέλη όμως του Καλοκαιριού ήρθαν μπόρες και χαλάζι δυνατό ... Δυστυχώς όλη η σοδιά από το αμπέλι τους καταστράφηκε ... Συμφορά μεγάλη και κακό τους βρήκε ... Όλα τα τσαμπιά από τα σταφύλια τους ήταν λαβωμένα και κατεστραμμένα ... Οι κόποι όλης της χρονιάς πήγαν χαμένοι  ... Έπρεπε να βρούνε τρόπο να βγάλουν το ψωμί τους και να ζήσουν δίχως άλλο... Ο Χειμώνας δεν  αργούσε να ‘ρθει... Μετά από πολύ σκέψη ο Κυρ-Κωνσταντής αποφάσισε να μπαρκάρει και να γίνει ναυτικός ...Σε άλλη γη, σε άλλα μέρη που λίγοι τα πατάνε και με λιγόλογα μιλάνε ...

Η κυρά Μαρία έμεινε πίσω να φροντίζει το σπιτικό τους και το μικρό μποστάνι τους ... Έναν μικρό κήπο με λίγα ελαιόδεντρα και ελάχιστα ζαρζαβατικά φυτεμένα ... Ευτυχώς είχε μπόλικο αλεύρι  και τα κατοικίδια της για συντροφιά ... Λίγες κότες ,μερικές χήνες  και μία αγελάδα ...

Στο πρώτο του ταξίδι ο Κυρ- Κωνσταντής,  σαν μούτσος ναυτικός έμελλε να ανταμώσει τον σοφό Καπετάν -Νικόλα ... Που συμβουλές  του έδινε και με προσταγές του έλεγε ,τι να κάνει  και  πως να εργαστεί ... Μια μέρα όμως μετά από πολυήμερο ταξίδι ,παρκάρανε σε ένα ερημονήσι ... Όλοι οι ναυτικοί κατέβηκαν λίγο να ξαποστάσουν και την ομορφιά του τόπου αυτού, με λαχτάρα να θαυμάσουν ... Πανέμορφες παραλίες  και κρυστάλλινα νερά έλουζαν τον τόπο  απ’ άκρη σ’ άκρη ...

Ξαφνικά  ο τόπος συννέφιασε και  μαυρίλα απλώθηκε παντού ... Μία τεράστια γοργόνα αναδύθηκε μέσα από τα καταγάλανα νερά της θάλασσας  και  επειδή πάτησαν στο δικό της νησί ξένοι ,χωρίς να τη ρωτήσουν και να πάρουν την άδεια της , θυμωμένη ζήτησε να της πούνε όλοι ποια είναι τα τρία πιο πολύτιμα πράγματα στη γη για να τα αποκτήσει ... Και μετά ελεύθερους να τους αφήσει ... Μήπως ήταν η γοργόνα η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου ; Ποιος ξέρει ...; Ίσως ...

Τρομαγμένοι όλοι οι ναυτικοί και ο Καπετάν Νικόλας άρχισαν να της λένε για πετράδια πολύτιμα, για κοσμήματα,για παλάτια ,για άμαξες χρυσοποίκιλτες  και για πανάκριβα στέμματα και σκήπτρα ... Ο  νεαρός Κωνσταντής όμως θαρρετά της είπε ...: ΄΄ Ο ήλιος ,το νερό και η γη ...Ο ήλιος που με το φως του φωτίζει την πλάση ,το νερό που ξεδιψάει και δίνει ζωή σε ανθρώπους , ζώα και καρπούς ...και η Γη που πάνω της γεννιέται  η ζωή ΄΄ .

Η γιγάντια γοργόνα θαύμασε  τη σοφία και τη γνώση του νεαρού  Κωνσταντή και σε όλους χάρισε την ελευθερία τους αλλά και από ένα σακί με πολύτιμους σπόρους  για να τους φυτέψουν όταν γυρίσουν στο σπιτικό τους ... Όταν με το καλό επέστρεψαν όλοι χαρούμενοι με το καράβι στον τόπο τους ,έκαναν ότι τους πρόσταξε η γιγάντια γοργόνα ... Φυτέψανε τους σπόρους στα χωράφια τους και με την βοήθεια του ήλιου και της βροχής φυτρώσανε ένα σωρό καρποφόρα  δέντρα στον τόπο τους ... Ελιές ,κερασιές ,μηλιές ,πορτοκαλιές , λεμονιές, δαμασκηνιές ,βερικοκιές και πολλά άλλα δέντρα ...  Μα και το σπιτικό με τα χωράφια του Κωνσταντή και  της κυρά –Μαρίας γιόμισε δέντρα με ένα σωρό καρπούς  που πουλάγανε στις αγορές ... Η αγάπη τους ρίζωσε και μεγάλωσε  , μαζί με την υπομονή και την εργατικότητα τους... Μετά από λίγο καιρό αποκτήσανε  και δυο παιδιά την Αγάπη και τον Αλέξανδρο.

Έτσι ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα...! Τέλος  .

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού είναι εδώ  

Τα έργα των παιδιών για τη δημιουργία του παραμυθιού μας ...